Alain Delmotte schrijft op facebook:
Besloten om nooit nog een woord te missen van Tijs van Bragt. Zijn bundel ‘Bonterik Sterrenzager’ getuigt van een grote taalgevoeligheid van waaruit vele betekenissen zich laten opwellen. Natuur is een terugkerend motief. Enkele gedichten treffen diep omwille van hun beklemmend karakter. Poëzie die vraagt om verschillende lezingen. En van mij een wat uitgebreidere recensie.
Regels die mij opvielen bij een eerste lezing.
‘nooit liet de dichter een spreeuw naar zee gaan
al had hij regels genoeg waarover een spreeuw naar zee kon reizen’
‘er is zoveel tijd verstreken
sinds ik de eerste keer klok las’
‘ben ik te berekenen wanneer ik naast een ander lig?
de formule voor alles is vermenigvuldiging’
‘ons lichaam is een kapstok’
‘Wat
leven
is
vroeg
de
juf
Reizen
zei
ik’
‘De O van oneindig weegt lichter dan de S van slapen’
‘ Wie bouwt een rijk voor de ontheemden
uit zand’
‘ik heb de zee gevraagd me terug te nemen
Als altijd wijst ze naar de hemel’
‘ergens zingt een stemvork na
met kelen bezingt men mijn huis’
‘als populieren lispelen dan lispelen ze verlossing’
Alain Delmotte’s echte recensie zal nog volgen, via de site van het VvL. Dit was meer een eerste diagonale lezing, zo liet hij ons weten.
