Gister keek ik de eerste aflevering van black mirror van het vijfde seizoen. Ik vond het een heel goede aflevering, omdat hij erg tot nadenken stemde over identiteit en seksualiteit, en ergens bijna perfect aansluit bij dit gedicht van de Macedonische dichter Zoran Anchevski, wiens gedichten ik recentelijk aan het verkennen ben.

Een gevecht tussen een man en zijn raam, tussen ervaringen in het echte leven en ervaringen die in een raampje verschijnen – je denkt natuurlijk meteen aan televisie of internet.

Laat die Black Mirror aflevering nou over precies hetzelfde gaan – wat gebeurt er als virtuele seks en verliefdheden de echte wereld overtreffen? Goed aan het script was dat de schrijvers gelukkig niet de makkelijke uitweg kozen – namelijk dat de twee mannen homoseksueel waren. Nee, dat waren ze niet. Welkom in de bizarre wereld van het virtuele.